ကၽြန္မ ဒီစာကို မေရးခင္ အမ်ားၾကီး စဥ္းစားျဖစ္တယ္။ ေရးရင္ ေကာင္းမလား။
သူမ်ားကို မ်ားထိခိုက္သြားမလားလို႔။ ဒါေပမယ့္ ၾကိဳတင္သတိေပးတာ
ေကာင္းပါတယ္ေလလို႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ျပီး ေရးသားလိုက္တာပါ။
စက္မွဳလက္မွဳ ထြန္းကားလာတဲ႔ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ လူေတြအတြက္ ေကာင္းတာေတြေရာ၊
မေကာင္းတာေတြပါ ေရာပါလာတတ္ပါတယ္။ သံုးတတ္မယ္ဆိုရင္ အသံုး၀င္သလို
အသံုးမျပဳတတ္လို႔ ဒုကၡေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ႔လူေတြ လည္း အမ်ားပါ။
ခုေနာက္ဆံုး ေခတ္ေပၚတာကေတာ့ အြန္လိုင္း (ခ်က္တင္) ပါပဲ။ တကမာၻလံုးမွာ
တြင္တြင္ က်ယ္က်ယ္ အသံုးျပဳေနၾကပါတယ္။ ဟုိးအရင္က ဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲလို႔
ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ႔ သား၊သမီး ဇနီးမယား ေတြနဲ႔ တစ္လ ေန မွ တစ္ခါ
စကားမေျပာရေပမယ့္ အခုေတာ့ အြန္လိုင္းကေန တဆင့္ တစ္ေန႔တစ္ေခါက္ မက
တစ္ေနကုန္ ထိုင္ေျပာ လို႔ရေနပါျပီ။ေကာင္းတဲ႔ဘက္ကေပါ့။ ဒါေပမယ့္
တစ္ျခားတစ္ဘက္က ၾကည္႔ရင္ အြန္လိုင္းဆိုတာ သိပ္ရွဳပ္ေထြးပါတယ္။
ေယာက်ာ္းေလးနဲ႔ မိန္းကေလး အြန္လိုင္းေပၚေတြ႔ၾက၊ ၾကိဳက္ၾက၊ ကြဲၾက
တယ္ဆိုတာဟာ သိပ္မထူးဆန္းေတာ့တဲ႔ ဇာတ္လမ္းေတြျဖစ္လာပါတယ္။ အြန္လိုင္း
ေပၚမွာေတြ႔ျပီး တကယ္လက္ထပ္သြားတဲ႔ လူေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါ။ ဒါေပမယ့္ ၁၀%
ေလာက္ေတာ့ မရွိေသးပါဘူး။ က်န္တဲ႔ ၉၀% ကေတာ့ အြန္လိုင္းေပၚမွာ
ခံစားခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနၾက တုန္းပါ။ ကၽြန္မ အသိ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကေတာ့ အြန္လိုင္းေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႔
ခ်စ္ၾကိဳက္မိပါတယ္။ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းက ျမန္မာျပည္ မွာပါ။ သူနဲ႔
ၾကိဳက္ေနတဲ႔ သူ႔ခ်စ္သူက အေမရိကားမွာပါ။ တစ္ေန႔ေတာ့ ကၽြန္မကို သူမ
အကူအညီတစ္ခုေတာင္းလာပါတယ္။ သူခ်စ္သူ အေၾကာင္းစံုစမ္းေပးပါတဲ့။ ကၽြန္မလည္း
ေပါ့ေပါ့တန္တန္နဲ႔ ေခါင္းညိတ္လိုက္ပါတယ္။ သူမ က ကၽြန္မကို သူ႔ခ်စ္သူ ရဲ့
ေနရပ္လိပ္စာ အတိအက်ေပးတယ္။ ဖုန္းနံပါတ္ေတာ့ မေပးပါဘူး။ ကၽြန္မ ဂ်ီေတာ့
မွာလည္း လာအပ္ထားခိုင္းပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း အမွတ္တမဲ့ပါပ ဲ အပ္
ထားလိုက္မိတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ အေမရိကားေရာက္ေနတဲ႔ ကၽြန္မ
သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ စကားေျပာရင္း ကၽြန္မ သူကို
ေမးၾကည္႔လိုက္ပါတယ္။ သူတို႔ ေနထိုင္တဲ႔ state ခ်င္းတူတာကိုး။
အဲဒီလိပ္စာကို သိလားေပါ့။ သူကလည္း သိတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ
ကၽြန္မလည္း နံမည္ကို ေမးၾကည္႔ပါတယ္။ သူက အဲဒါက လူေနတဲ႔ ေနရာ မဟုတ္ေၾကာင္း
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသာ လွ်င္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ကၽြန္မ
သိပ္အံၾဘသြားတယ္။ ေနာက္ မသိစိတ္ကလည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ကိုယ္ဘာသာကိုယ္
သတိေပးလိုက္တယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ေရာက္ေနတဲ႔ ကပၸိယ လားေပါ့။ ေနာက္ ၂
ရက္ ေလာက္ ၾကာေတာ့ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ ခ်စ္သူလို႔ ေျပာတဲ့ လူကို
အြန္လိုင္းမွာ လွန္းေတြ႔လိုက္လို႔။ စကားေျပာမယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
သူကလည္း accept လုပ္ျပီး စကားေျပာတယ္။ သူ႔ အသံကိုနားေထာင္ၾကည္႔တဲ႔ အခါ
ဘုန္းၾကီးသံဆိုတာ ခ်က္ျခင္းသေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကၽြန္မ လည္း
သိပ္စိတ္၀င္စားသြားျပီး ဆက္ စံုစမ္းျဖစ္တယ္။ ၂ ပတ္ အၾကာမွာ သူဟာ
ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသ အခုိင္အလံု နဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ခုေတာ့ လည္း
ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းမေလး မ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္ခြက္ပါပဲ။ ေၾဘာ္....
အြန္လိုင္း...အြန္လိုင္း....
from mail
သူမ်ားကို မ်ားထိခိုက္သြားမလားလို႔။ ဒါေပမယ့္ ၾကိဳတင္သတိေပးတာ
ေကာင္းပါတယ္ေလလို႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ျပီး ေရးသားလိုက္တာပါ။
စက္မွဳလက္မွဳ ထြန္းကားလာတဲ႔ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ လူေတြအတြက္ ေကာင္းတာေတြေရာ၊
မေကာင္းတာေတြပါ ေရာပါလာတတ္ပါတယ္။ သံုးတတ္မယ္ဆိုရင္ အသံုး၀င္သလို
အသံုးမျပဳတတ္လို႔ ဒုကၡေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ႔လူေတြ လည္း အမ်ားပါ။
ခုေနာက္ဆံုး ေခတ္ေပၚတာကေတာ့ အြန္လိုင္း (ခ်က္တင္) ပါပဲ။ တကမာၻလံုးမွာ
တြင္တြင္ က်ယ္က်ယ္ အသံုးျပဳေနၾကပါတယ္။ ဟုိးအရင္က ဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲလို႔
ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ႔ သား၊သမီး ဇနီးမယား ေတြနဲ႔ တစ္လ ေန မွ တစ္ခါ
စကားမေျပာရေပမယ့္ အခုေတာ့ အြန္လိုင္းကေန တဆင့္ တစ္ေန႔တစ္ေခါက္ မက
တစ္ေနကုန္ ထိုင္ေျပာ လို႔ရေနပါျပီ။ေကာင္းတဲ႔ဘက္ကေပါ့။ ဒါေပမယ့္
တစ္ျခားတစ္ဘက္က ၾကည္႔ရင္ အြန္လိုင္းဆိုတာ သိပ္ရွဳပ္ေထြးပါတယ္။
ေယာက်ာ္းေလးနဲ႔ မိန္းကေလး အြန္လိုင္းေပၚေတြ႔ၾက၊ ၾကိဳက္ၾက၊ ကြဲၾက
တယ္ဆိုတာဟာ သိပ္မထူးဆန္းေတာ့တဲ႔ ဇာတ္လမ္းေတြျဖစ္လာပါတယ္။ အြန္လိုင္း
ေပၚမွာေတြ႔ျပီး တကယ္လက္ထပ္သြားတဲ႔ လူေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါ။ ဒါေပမယ့္ ၁၀%
ေလာက္ေတာ့ မရွိေသးပါဘူး။ က်န္တဲ႔ ၉၀% ကေတာ့ အြန္လိုင္းေပၚမွာ
ခံစားခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနၾက တုန္းပါ။ ကၽြန္မ အသိ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကေတာ့ အြန္လိုင္းေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႔
ခ်စ္ၾကိဳက္မိပါတယ္။ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းက ျမန္မာျပည္ မွာပါ။ သူနဲ႔
ၾကိဳက္ေနတဲ႔ သူ႔ခ်စ္သူက အေမရိကားမွာပါ။ တစ္ေန႔ေတာ့ ကၽြန္မကို သူမ
အကူအညီတစ္ခုေတာင္းလာပါတယ္။ သူခ်စ္သူ အေၾကာင္းစံုစမ္းေပးပါတဲ့။ ကၽြန္မလည္း
ေပါ့ေပါ့တန္တန္နဲ႔ ေခါင္းညိတ္လိုက္ပါတယ္။ သူမ က ကၽြန္မကို သူ႔ခ်စ္သူ ရဲ့
ေနရပ္လိပ္စာ အတိအက်ေပးတယ္။ ဖုန္းနံပါတ္ေတာ့ မေပးပါဘူး။ ကၽြန္မ ဂ်ီေတာ့
မွာလည္း လာအပ္ထားခိုင္းပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း အမွတ္တမဲ့ပါပ ဲ အပ္
ထားလိုက္မိတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ အေမရိကားေရာက္ေနတဲ႔ ကၽြန္မ
သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ စကားေျပာရင္း ကၽြန္မ သူကို
ေမးၾကည္႔လိုက္ပါတယ္။ သူတို႔ ေနထိုင္တဲ႔ state ခ်င္းတူတာကိုး။
အဲဒီလိပ္စာကို သိလားေပါ့။ သူကလည္း သိတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ
ကၽြန္မလည္း နံမည္ကို ေမးၾကည္႔ပါတယ္။ သူက အဲဒါက လူေနတဲ႔ ေနရာ မဟုတ္ေၾကာင္း
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသာ လွ်င္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ကၽြန္မ
သိပ္အံၾဘသြားတယ္။ ေနာက္ မသိစိတ္ကလည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ကိုယ္ဘာသာကိုယ္
သတိေပးလိုက္တယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ေရာက္ေနတဲ႔ ကပၸိယ လားေပါ့။ ေနာက္ ၂
ရက္ ေလာက္ ၾကာေတာ့ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ ခ်စ္သူလို႔ ေျပာတဲ့ လူကို
အြန္လိုင္းမွာ လွန္းေတြ႔လိုက္လို႔။ စကားေျပာမယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
သူကလည္း accept လုပ္ျပီး စကားေျပာတယ္။ သူ႔ အသံကိုနားေထာင္ၾကည္႔တဲ႔ အခါ
ဘုန္းၾကီးသံဆိုတာ ခ်က္ျခင္းသေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကၽြန္မ လည္း
သိပ္စိတ္၀င္စားသြားျပီး ဆက္ စံုစမ္းျဖစ္တယ္။ ၂ ပတ္ အၾကာမွာ သူဟာ
ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသ အခုိင္အလံု နဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ခုေတာ့ လည္း
ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းမေလး မ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္ခြက္ပါပဲ။ ေၾဘာ္....
အြန္လိုင္း...အြန္လိုင္း....
from mail
ဒီစာေလးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေပါ့။ ပထမဆံုး ကၽႊန္ေတာ့္ဘာသာမလို႔ ဖင္ပိတ္ျငင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ I am not a really good buddism too!
ေနာက္ၿပီးေတာ့ State ခ်င္းတူတယ္ေျပာသြားတယ္။ ဟြန္႔ State တစ္ခုက ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံေလာက္ရွိတာ ထည့္မေျပာသြားဘူး။ အေမရိကား State ခ်င္းတူရင္ေတာင္ ေတြ႕ဖို႔မလြယ္။ ျမန္မာတိုင္း ျမန္မာနဲ႔သက္ဆိုင္တာ ေနရာတိုင္းမွာ ဘာရွိတယ္ ဘယ္လိုသိမတုန္း။ ခုေတာင္ CA မွာတင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြ အမ်ားႀကီး။ ျမန္မာနည္းနည္းမ်ားတဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအနည္းဆံုး တစ္ခု ရွိတယ္။ ျမန္မာမ်ားတဲ့ Mega Cities ေတြဆို မေျပာေတာ့ဘူး။ အနည္းဆံုး ႏွစ္ေက်ာင္းပဲ။
ထားပါ State အေၾကာင္းေျပာတာနဲ႔ ေပရွည္သြားၿပီ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီးအသံဆိုတာ ဘယ္လိုသိတုန္း။ စာခ်တဲ့ အသံနဲ႔ ေျပာေနလို႔လား.... မထင္ပါ။ ဒါက သတ္သတ္ Stereo Type Image ကိုသံုးစားသြားတာ လူေတြလြယ္လြယ္ မစဥ္းစားဘဲ လက္ခံေအာင္လို႔။
ၿပီးေတာ့ အဲဒီ ဘုန္းႀကီးတာ တစ္ကယ္အဲလိုလုပ္ရင္ သူ႕ေက်ာင္းလိပ္စာကို အတိအက် ေပးမလား။ အေမရိကားမွာ ဒီလို Information ေတြက ဒီေလာက္ ရဖို႔လြယ္တာ လိပ္စာအတိအက်သိတာနဲ႔။ ေက်ာင္းရဲ့ ဒကာ ဒကာမ ေတြရဲ့ လိပ္စာ သိမွာပဲ။ အဲဒါ ဘာညာ ေပးလိုက္လဲရတာပဲ ဘယ္သူသိတာမွတ္လို႔ လိမ္ခ်င္ရင္ေျပာပါတယ္...
ေနာက္ၿပီးေတာ့ စံုစမ္းတယ္ ဆိုတာ ဘာလို႔ ၂ပတ္ေတာင္ၾကာလဲ။ စဥ္းစားစရာ လိပ္စာ အတိအက်သိေနတာ... ေလယာဥ္စီးၿပီး Taxi ကို အဲဒီလိပ္စာတိုင္း သြားၾကည့္တာေတာင္ ၂ရက္ပဲၾကာမယ္။ အဟိ.... ဒါမွမဟုတ္ Private Investigator ငွားတာလား။ PI ငွားၿပီး ကြန္ပ်ဴတာေတြဘာေတြမ်ား ခိုးၾကည့္ခိုင္းတာလား။ PI ဆိုရင္ အေဆာက္အဦးကို ဓါတ္ပံုရိုက္ခိုင္းလိုက္မျပတ္ဘူးလား။ အဲဒါေတာင္မွ အဲေလာက္ၾကာမယ္မထင္။ ဒါမွမဟုတ္ Hacker ငွားၿပီးပဲ ကြန္ပ်ဳတာကို အဲလိုလုပ္တာလား...။ မေသခ်ာမေရရာေလးေတြ စဥ္းစားမိပါတယ္။
လန္က်ဳပ္ပါလို႔ အတင္းေအာ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စဥ္းစားမိေအာင္ေလး ေျပာမိတာပါ။
No comments:
Post a Comment